کد مطلب:195313 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:257
حفظ، آموزش و عمل
گرچه تلاوت قرآن و حفظ كردن آیات آن ثواب دارد و ارزشمند است،ولی تكلیف مسلمانان در این حد خلاصه نمی شود. حفظ كردن باید همراه با عمل باشد و یاد دادن و یادگرفتن به قصد اجرای فرموده های خدای متعال. حضرت صادق (علیه السلام) فرموده است: «الحافظ للقرآن، العامل به، مع السفره الكرام البرره » [1] .
كسی كه حافظ قرآن و عمل كننده به آن باشد، همراه با سفیران والا مقام و نیكوكار الهی (فرشتگان مقرب) خواهد بود.
ضرورت آموختن قرآن نیز در كلام آن حضرت مطرح است. می فرمایند:
«ینبغی للمؤمن ان لایموت حتی یتعلم القرآن او یكون فی تعلمه » [2] .
سزاوار است كه مؤمن نمیرد، تا آن كه قرآن را آموخته باشد، یا در حال و مسیر فرا گرفتن قرآن باشد.
با این حال، پای بندی به احكام قرآن و عمل به آن در تعبیر امام صادق (علیه السلام) چنین بیان شده است:«واحذر ان تقع من اقامتك حروفه فی اضاعه حدوده » [3] .
بپرهیز از این كه در مسیر اقامه حروف، به اضاعه حدود بیفتی.
بسیارند آنان كه در شكل و ظاهر به قرآن می پردازند و در ورای جلوه های ظاهری قرآنی، عمل به قرآن مطرح نیست. این گونه برخورد تشریفاتی و مراسمی و شكلی با قرآن، در شان كلام الهی و منشورآسمانی نیست.
كسی كه حافظ قرآن و عمل كننده به آن باشد، همراه با سفیران والا مقام و نیكوكار الهی (فرشتگان مقرب) خواهد بود.
ضرورت آموختن قرآن نیز در كلام آن حضرت مطرح است. می فرمایند:
«ینبغی للمؤمن ان لایموت حتی یتعلم القرآن او یكون فی تعلمه » [2] .
سزاوار است كه مؤمن نمیرد، تا آن كه قرآن را آموخته باشد، یا در حال و مسیر فرا گرفتن قرآن باشد.
با این حال، پای بندی به احكام قرآن و عمل به آن در تعبیر امام صادق (علیه السلام) چنین بیان شده است:«واحذر ان تقع من اقامتك حروفه فی اضاعه حدوده » [3] .
بپرهیز از این كه در مسیر اقامه حروف، به اضاعه حدود بیفتی.
بسیارند آنان كه در شكل و ظاهر به قرآن می پردازند و در ورای جلوه های ظاهری قرآنی، عمل به قرآن مطرح نیست. این گونه برخورد تشریفاتی و مراسمی و شكلی با قرآن، در شان كلام الهی و منشورآسمانی نیست.
[1] الحياه، ج 2، ص 152.
[2] همان، ص 155.
[3] بحارالانوار، ج 82، ص 43.